อัปเดตรหัสและนโยบายกลยุทธ์การจัดการการเข้าถึงและที่จอดรถ

การปรับปรุงข้อบังคับเกี่ยวกับที่จอดรถของเมืองและข้อกำหนดการจัดการความต้องการด้านการขนส่งนั้นเดิมทีระบุว่าเป็นขั้นตอนการดำเนินการหลักในกลยุทธ์การจัดการการเข้าถึงและที่จอดรถที่สภาเมืองนำมาใช้ในปี 2017 โครงการนี้ต้องหยุดชะงักในปี 2020 เนื่องมาจากการระบาดใหญ่ แต่ได้เริ่มดำเนินการใหม่อีกครั้งในปี 2024

ก่อนที่จะมีการนำกฎหมาย 8696 มาใช้ ซึ่งยกเลิกข้อกำหนดการจอดรถนอกถนน เมือง Boulder กำหนดให้มีที่จอดรถนอกถนนขั้นต่ำสำหรับธุรกิจและที่อยู่อาศัยทุกประเภทตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1950 ข้อกำหนดที่จอดรถขั้นต่ำมักอิงตามสูตรคณิตศาสตร์ เช่น หนึ่งคันต่อพื้นที่ 400 ตารางฟุต หรือหนึ่งคันต่อหนึ่งยูนิต พื้นที่เหล่านี้ต้องอยู่ในพื้นที่ส่วนบุคคลที่ติดกับถนนสาธารณะ

การจัดการความต้องการด้านการขนส่ง (Transportation Demand Management: TDM) คือการใช้กลยุทธ์ต่างๆ เพื่อแจ้งข้อมูลและกระตุ้นให้ผู้เดินทางใช้ประโยชน์จากระบบขนส่งให้ได้สูงสุด วัตถุประสงค์ในการกำหนดให้มีแผน TDM สำหรับการพัฒนาใหม่ๆ ก็เพื่อลดผลกระทบต่อการขนส่งสำหรับการพัฒนาใหม่ๆ โดยจัดเตรียมโปรแกรม สิ่งอำนวยความสะดวก และบริการต่างๆ ให้กับพนักงานหรือสมาชิกในชุมชนที่อาศัยอยู่ในเมือง

ใน 1986, Boulder สภาเมืองได้นำโปรแกรม Residential Permit Parking (RPP) มาใช้เพื่อลดปัญหาการจอดรถล้นในพื้นที่อยู่อาศัย โปรแกรม RPP ออกแบบมาเพื่อให้สมาชิกชุมชนที่อาศัยอยู่หรือธุรกิจที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่กำหนดมีสิทธิ์ใช้พื้นที่จอดรถริมถนน โปรแกรมดังกล่าวได้รับการนำมาใช้ครั้งแรกในละแวก Mapleton และ University Hill ในปี 1993 โปรแกรม RPP กลายมาเป็นโปรแกรม Neighborhood Permit Parking (NPP) ในปี 1997 ปัจจุบันมีโซน NPP XNUMX โซนและโซนตามฤดูกาล XNUMX โซน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมืองอื่นๆ อย่างน้อย 78 เมืองในสหรัฐอเมริกาได้ยกเลิกข้อกำหนดที่จอดรถขั้นต่ำในระเบียบการแบ่งเขตพื้นที่ทั้งหมด รวมถึงเมืองลองมอนต์ที่อยู่ใกล้เคียง เรียนรู้เพิ่มเติมจาก เครือข่ายปฏิรูปที่จอดรถ.

ไม่ ตั้งแต่วันที่ 23 สิงหาคม 2025 เป็นต้นไป เมืองจะไม่กำหนดจำนวนที่จอดรถขั้นต่ำนอกถนนสำหรับยานพาหนะที่ให้บริการในพื้นที่ใดๆ ในเมืองอีกต่อไป ทั้งนี้เป็นไปตาม คำสั่ง 8696ซึ่งสภาเมืองได้อนุมัติเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2025 การดำเนินการนี้ได้รับแจ้งบางส่วนจาก ร่างกฎหมายของรัฐโคโลราโด HB24-1304ซึ่งห้ามไม่ให้เทศบาลกำหนดข้อกำหนดที่จอดรถนอกถนนสำหรับโครงการที่พักอาศัยหลายยูนิตบนเส้นทางขนส่งสาธารณะ กฎหมาย 8696 ได้ยกเลิกข้อกำหนดที่จอดรถขั้นต่ำสำหรับอสังหาริมทรัพย์และการใช้ที่ดินทั้งหมด ปัจจุบัน ผู้พัฒนาและเจ้าของอสังหาริมทรัพย์จะกำหนดจำนวนที่จอดรถที่ควรจัดหาโดยพิจารณาจากบริบทและความต้องการของตลาด ซึ่งอาจเป็นศูนย์

ใช่ แม้จะมีการยกเลิกข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับที่จอดรถนอกถนน แต่ประมวลกฎหมายการใช้ที่ดินของเมืองยังคงกำหนดข้อกำหนดขั้นต่ำด้านขนาดและการออกแบบสำหรับที่จอดรถและลานจอดรถ หากมีการจัดให้มีที่จอดรถบนที่ดิน พื้นที่จอดรถ ช่องทางขับรถ เกาะกลางถนน ฯลฯ จะยังคงต้องเป็นไปตามข้อกำหนดใน Boulder รหัสที่แก้ไขสำหรับฟังก์ชัน ความปลอดภัย และความสวยงาม (เช่น การคัดกรอง)

การจอดรถนอกถนนซึ่งก่อนหน้านี้กำหนดไว้ตาม PUD, Site Review, Form-Based Code Review, Use Review หรือ Administrative Review Parking Reduction ไม่จำเป็นอีกต่อไป (ดูมาตรา 9-9-6(c)(5), BRC 1981) การเปลี่ยนแปลงแผนผังสถานที่ยังคงอยู่ภายใต้กระบวนการปรับเปลี่ยนที่เกี่ยวข้องตามที่ระบุไว้ในมาตรา 9-2-14 “Site Review”, BRC 1981; มาตรา 9-2-15 “Use Review”, BRC 1981; หรือมาตรา 9-2-16 “Form-Based Code”, BRC 1981 การอนุมัติแผนการจัดการความต้องการการขนส่ง (TDM) ใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับการอนุมัติเหล่านี้ ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อชดเชยการใช้รถยนต์และความจำเป็นในการจอดรถด้วยทางเลือกหลายรูปแบบ จะยังคงมีผลบังคับใช้กับโครงการต่อไป

ใช่ กำหนดให้ต้องมีที่จอดจักรยานนอกถนนสำหรับอสังหาริมทรัพย์และการใช้ที่ดินทุกประเภท มีการปรับปรุงข้อกำหนดการออกแบบสำหรับที่จอดจักรยานระยะสั้นและระยะยาว รวมถึงประเภทของที่จอดจักรยาน โปรดดูมาตรา 9-9-6(e) “ที่จอดจักรยาน” ของ BRC 1981

ใช่ หากมีที่จอดรถนอกถนนบนทรัพย์สิน ที่จอดรถสำหรับผู้พิการจะต้องเป็นไปตามข้อกำหนดของ Americans with Disabilities Act ตามมาตรา 9-9-6(c)(1) “มาตรฐานที่จอดรถทั่วไป” BRC 1981

ใช่ หากมีการจัดให้มีที่จอดรถนอกถนนบนทรัพย์สิน จะต้องจัดให้มีพื้นที่ชาร์จยานยนต์ไฟฟ้า ซึ่งเป็นไปตามข้อกำหนดของเมือง Boulder ประมวลกฎหมายการอนุรักษ์พลังงาน ดูมาตรา 9-9-6(c)(2) “ข้อกำหนดการจอดรถทั่วไป” BRC 1981

ไม่เหมาะสำหรับที่จอดรถยนต์ เนื่องจากไม่มีข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับที่จอดรถนอกถนนอีกต่อไป สามารถขอลดพื้นที่จอดรถจักรยานได้ตามมาตรา 9-9-6(e)(6), BRC 1981

จำนวนที่จอดรถสูงสุดบนที่ดินและแปลงที่ดินใช้ในเขตการแบ่งเขตต่อไปนี้: RH-3, RH-6, RH-7 และ MU-4 ตามมาตรา 9-9-6(b) “ข้อกำหนดที่จอดรถนอกถนนสูงสุด” BRC 1981 ข้อกำหนดที่จอดรถสูงสุดไม่บังคับใช้ในที่อื่น อย่างไรก็ตาม หากโครงการอยู่ภายใต้ การตรวจสอบเว็บไซต์อาจมีข้อจำกัดเกี่ยวกับปริมาณทางเท้าบนพื้นที่เพื่อให้เป็นไปตามเกณฑ์

ไม่ หากที่จอดรถนอกถนนเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ทรัพย์สินไม่เป็นไปตามมาตรฐาน ก็จะไม่ถือว่าเป็นการใช้งานที่ไม่เป็นไปตามมาตรฐานอีกต่อไป หากที่จอดรถที่มีอยู่เดิมบนทรัพย์สินไม่เป็นไปตามมาตรฐานการออกแบบปัจจุบัน (เช่น ขนาดพื้นที่จอดรถหรือความกว้างของทางเดิน) ก็จะถือว่าเป็นที่จอดรถที่ไม่ได้มาตรฐาน การปรับปรุงลานจอดรถจะต้องเป็นไปตามข้อกำหนดด้านการออกแบบและขนาดของมาตรฐานที่จอดรถ

หากทรัพย์สินมีการตรวจสอบการใช้งานที่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดที่ได้รับอนุมัติ ซึ่งก่อนหน้านี้จำเป็นต้องดำเนินการเพียงเนื่องจากมีที่จอดรถไม่เพียงพอ จำเป็นต้องมี "การเพิกถอนการอนุมัติการพัฒนา" ตามมาตรา 9-9-12(e) (การตรวจสอบระดับเจ้าหน้าที่) เพื่อยกเลิกข้อจำกัดใดๆ ของการอนุมัติการตรวจสอบการใช้งาน (ตามมาตรา 9-2-15(e) และ (f) ของ BRC 1981) หลังจากอนุมัติการเพิกถอนแล้ว การเปลี่ยนแปลงทรัพย์สินอาจต้องได้รับเพียงใบอนุญาตก่อสร้างเท่านั้น

ตามมาตรา 9-9-5(c)(8) ของ BRC 1981 ระบุว่า “ทางเข้าหรือทางเข้าใดๆ สำหรับทรัพย์สินที่ใช้ประโยชน์เพื่อการอยู่อาศัยต้องเชื่อมต่อกับพื้นที่จอดรถนอกถนน” นอกระยะร่นภูมิทัศน์หน้าบ้าน (เช่น โดยทั่วไปแล้ว 20 หรือ 25 ฟุตในที่ดินที่แบ่งเขตพื้นที่สำหรับที่อยู่อาศัยหลายแห่ง) หากพื้นที่จอดรถนอกถนนที่เป็นไปตามข้อกำหนดของประมวลกฎหมาย (เช่น ขนาด 9 ฟุต x 19 ฟุต) อยู่นอกระยะร่นภูมิทัศน์ โรงจอดรถอาจได้รับการดัดแปลงเป็นพื้นที่ปรับอากาศ หากไม่มีพื้นที่จอดรถนอกระยะร่นภูมิทัศน์ หรือมีขนาดไม่ตรงตามข้อกำหนดด้านมิติ จะต้องรื้อทางจอดรถออก